Na obraz stóp nanosimy punkty pomiarowe, które wykorzystywane są w dalszych obliczenia plantokonturogramu i podawanych wynikach.

A,B – wyznaczają oś długą stopy

C,D – szerokość przodostopia

S,T – szerokość pięty

E  - punkt styczności z paluchem

F – punkt styczności z palcem

Q,q – styczna wewnętrzna dla konta Clarke’a

W –centrum wysklepienia dla wskaźnika

Sztritera-Godunowa

1-5 głowy kości palców stóp

20. 21. Długość stopy liczona pomiędzy punktami A i B (DL)

22. 23. Szerokość stopy liczona pomiędzy punktami C i D (SZ)

24. Proporcja długości/szerokości stopy (wskaźnik Wejsfloga)

Stosunek długości stopy do jej szerokości powinien wynosić 3:1.

Z reguły przyjmuje on wartości pomiędzy 2 a 3.

Wartości bliższe „2”, np. 2.15 świadczą o płaskostopiu poprzecznym, natomiast bliższe „3”, np. 2.95 dowodzą prawidłowego wysklepienia poprzecznego

25. 26. Kąt koślawości palucha ALFA

Jest to kąt zawarty między styczną do przyśrodkowego brzegu stopy a styczną poprowadzoną z punktu w najszerszym miejscu przodostopia do zewnętrznego brzegu palucha. Norma dla kąta koślawości palucha wynosi 0-9st (Wejsflog 1956)

27. 28. Kąt szpotawości palca BETA

Wyznaczamy go podobnie jak kąt ALFA, ale po stronie zewnętrznej brzegu stopy.

29. Kąt piętowy GAMMA

Wyznaczają go dwie styczne do wewnętrznej i zewnętrznej krawędzi stopy. Styczne przecinają się poza piętą tworząc kąt. Norma dla kąta piętowego wynosi 15-18st (Wejsflog 1956)

34. 35. Szerokość pięty liczona pomiędzy punktami S-T

32. 33. Kąty koślawości palucha (AL) i szpotawości palca liczone względem prostej A-B , a w drugiej wersji względem dwusiecznej kąta piętowego(wynik w nawiasach)

36. 37. Powierzchnia stopy przylegająca do podłoża (PS)

38. 39. Powierzchnie ważone (PSW) – każdy punkt uwzględnia również przypadający na niego nacisk (nasycenie kolorów)

31. Wskaźnik kątowy Clarke'a (CL)    

Istnieje wiele metod, którymi ocenia się odbitkę przez wykreślenie szeregu linii pomocniczych. Najpopularniejszą i najprostszą jest metoda Clarke'a. Polega ona na wykreśleniu prostej (C-S). Prosta ta przecinająca się ze styczną wewnętrzną (Q-q) daje kąt Clarke'a. Wartość tego kąta przedstawia się odpowiednio:·        

stopa płaska  x - 30°,

stopa z obniżonym wysklepieniem  31°- 41°,  

stopa normalna  42°-54°,        

stopa z podwyższonym wysklepieniem 55°- x.

30. Wskaźnik Sztritera - Godunowa (KY) 

 Określa on stosunek długości odcinka przebiegającego w centrum wysklepienia łuku podłużnego (przez zacienioną część śladu) do długości odcinka wykreślonego przez nie zacienioną i zacienioną część plantokonturogramu.           

KY  = (W –  i) / (  j – i)

(W – i)  -  część zaciemniona;   (j – j)  - część zaciemniona i nie zaciemniona.

Klasyfikacja stóp według wskaźnika KY dla osób dorosłych:

stopa wydrążona       0,00  –  0,25,

stopa normalna         0,26  –  0,45,

stopa obniżona I°      0,46  – 0,49,

stopa obniżona II°    0,50  –  0,75,

stopa płaska             0,76  – 1,00.

Wskaźnik KY odnosi się też do wieku badanej osoby:

      8 lat         0,44  –  0,54,

      9 lat         0,41  –  0,53,

      10 lat       0,40  –  0,53,

      11 lat       0,39  –  0,54.    

Program wyznacza ten wskaźnik przeprowadzając odcinek prostopadły do stycznej CS poprzez punkt W (oznaczający centrum wysklepienia). Punkty „i”, „j” znajdowane są automatycznie.

(w nawiasach KY12 –wskaźnik liczony automatycznie  - punkt „j” dokładnie w ½ odcinka CS, „w” i „i” z odbitki)

39. Wskaźnik wysklepienia według Wejsfloga

Szerokość pasma stępu |W-i| stanowi około 1/3 szerokości całego stępu |j-n|

• jeżeli pasmo stępu jest węższe – stopa wydrążona
• gdy szersze – stopa płaska

WA = |W-i| * 100 / |j-n|

Wartość wskaźnika wysklepienia stopy:

0-27     - stopa wydrążona

28-38   - stopa prawidłowa

39-50   - stopa płaska I°

51-66   - stopa płaska II°

67-100 - stopa płaska III°

100-x   - stopa płaska IV°

Wzorce

Porównanie plantokonturogramu z wzorcowymi typami stóp Bochenka, Bunaka, Clarke’a, Wejsfloga .

1– 3 –   stopa wydrążona,

4– 6 –   stopa prawidłowa,

7–10 – różne postacie płaskostopia.

40..49. Zmodyfikowana biostereometryczna metoda oceny stóp.

(prof. Ewa Demczuk –Włodarczyk Zakład Kinezyterapii AWF Wrocław)

  Przed badaniem na stronie podeszwowej stóp zaznacza się położenie pięciu głów kości śródstopia. Osoba badana siada na krześle z regulowaną wysokością siedziska, które umożliwia indywidualne dostosowanie wysokości krzesła, aby stopy ustawione były pod kątem prostym do podudzia, a podudzie pod kątem prostym do uda. Stopy opiera na przyrządzie i dokonuje rejestracji podeszwowej strony stóp w odciążeniu. Następnie staje w pozycji rozluźnionej na przyrządzie i rejestruje stronę podeszwową stóp w obciążeniu.

  W ocenie stopy bierzemy pod uwagę przebieg łuków kostnych (linie poprowadzonych pomiędzy punktem B a głowami kości palców1..5).

Na podstawie danych anatomicznych i biomechanicznych podzielono ukształtowanie strony podeszwowej stóp na 4 typy:

- stopa wydrążona. Charakteryzuje się tym, iż w zarówno w obciążeniu jak i dociążeniu łuk podłużny V uniesiony jest nad podłoże,

- stopa prawidłowa. Łuk V przylega do podłoża (ewentualnie jest jedynie minimalnie uniesiony- w warunkach odciążenia), a biegnące przyśrodkowo łuki biegną coraz wyżej (obciążenie powoduje jedynie ich obniżenie),

- stopa płaska funkcjonalnie. W odciążeniu zarówno IV, jak i V łuk podłużny przylegają do podłoża i stosunkowo nisko przebiega łuk III. Po obciążeniu do podłoża przylegają V, IV, III, a II przebiega nad nimi stosunkowo nisko,

- stopa płaska strukturalnie. W warunkach obciążenia do podłoża przylegają łuki V-II, a nawet I.